آنگاه که دلها فسرده اند باید خورشید امید را در دل زنده نگه داشت تا دوباره روشنی روز فرا رسد
یلدا آیین است، آیینی کهن، یلدا نیایش است، نیایشی کهن. یلدا آیین دوری از تیرگی و عشق به روشنی است، یلدا نیایش هراس از نادانی و دلبستگی به آگاهی است. یلدا داستان شب و روز است، داستان پیچش خورشید با دیو تاریکی‌ها است. یلدا داستان دوپارگی وجود ما است، که در شب غرق می‌شویم و در روز دوباره برمی‌آییم. یلدا داستان گم کردن خورشید در یک شب بلند است و نشانگر کهن‌ترین هراس انسان که اگر به خواب رویم و خورشید دوباره برنیاید، هستی خاموش و سرد می‌شود و ما به مرگ می‌رسیم.
از این رو بود که از هزاران سال پیش یلدا آیین و نیایش شد و هرساله در بلندترین شب سال برگزار می‌شود تا به ما یادآوری کند که در ژرفای تیرگی زمین به جای خواب در این شب بلند باید بیدار بمانیم و به کوشش و جست و جو بپردازیم، چنان که سرزدن سپیده نزدیک شود و از نشانه‌های سرزدن سپیده هم آوای سروش است که در کالبد خروس‌ها و از گلوی آنها برمی‌آید، تا آمدن بی بروبرگرد خورشید و روز را مژده دهند.
برجسته‌ترین پیام یلدا این است، که هنگام شب بلند، جایی برای خواب نیست، هرچه باید باشد، کوشش برای آگاه کردن است. آگاه کردن از این که زندگی زیر خورشید فروزان و زیبا هیجان دارد، گرما دارد. بی‌خورشید زندگی نیست، پس بکوشیم دوباره خورشید را به آسمان بیاوریم.
اکنون باید گفت ما تا اندازه زیادی فلسفه یلدا را گم کرده‌ایم. یلدا اگرچه در خود آیین خوردن و نوشیدن هم دارد. زیرا انسان بدون خوراک و آب توان زیستن ندارد و در سفره یلدا اکنون نان شیرین، هندوانه و انار و خشکبار و بسیار چیزهای دیگر دیده می‌شود. اما این همه خوراک‌ها برای این است که توان داشته باشیم، شب را تاب بیاوریم. شبی که بلند است و باید در آن بیدار باشیم.
اما اصل یلدا خوراندن خوراک به اندیشه و مغز است. از این رو برای هزاران سال، یکی از پاره‌های بنیادین یلدا داستان گویی و سخن گفتن از ستیز همیشگی اهورا و اهریمن بوده است. سیمایی از این ستیز خود را در جنگ آگاهی و دانایی با نادانی نشان می‌دهد.
برگرفته از :
یلدا، یا بیداری برای زایش روشنی
نویسنده : محمد هادی محمدی
سالی بشد از دست در ایام جوانی
نوروز رسید و تو همینی که همانی
گیرم که به رسم همگان خانه تکاندی
پس کی دل افسرده خود را بتکانی؟
وقتی به برگ ریزان سال های گذشته نظر می کنیم متوجه می شویم که خزانی در پبش داریم و باید قدر بهار را بدانیم. فرصت در کنار عزیزان بودن محدود است. بیاییم پیش از تکاندن خانه های آجری وسنگی به تکاندن خانه دل هایمان بپردازیم. با هم باشیم و کدورت از دل ها بشوییم
صدای پای گل میاد، وا می شه چشم گلدون
ابر بهاری می خونه شعر بلند بارون
عید تو، عید من، عید همه مبارک
مهمونی بهاره، بهارتون مبارک
مهمونی بهار تو باغ و باغچه ها به راهه
تنها گذاشتن گلها تو گلخونه گناهه
گلهای گلخونمونو به مهمونی بیاریم
دلهامونو رو سفره سبز زمین بذاریم
صدای پای گل میاد، وا می شه چشم گلدون
ابر بهاری می خونه شعر بلند بارون
عید تو، عید من، عید همه مبارک
مهمونی بهاره، بهارتون مبارک
دوباره زیر گنبد آبی ترین آسمون
بیدار می شه چشم زمین از خواب سرد خزون
به شاخه های نیمه جون و خسته زمستون
جون میده دست پرغرور و مهربون بارون
صدای پای گل میاد، وا می شه چشم گلدون
ابر بهاری می خونه شعر بلند بارون
عید تو، عید من، عید همه مبارک
مهمونی بهاره، بهارتون مبارک
عید تو، عید من، عید همه مبارک
مهمونی بهاره، بهارتون مبارک
سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات
خوش آمد باد نوروزی، خوش آمد
بنفشه در چمن شاد و کش آمد
به آب و سبزه و گل می‌کشد دل
که آب و سبزه و گل دلکش آمد
خوش آمد پیش گل، می‌گفت بلبل
خوش آمدهای او گل را خوش آمد
گل خوشبوی نیکو رو ندانم
چرا فرجام کارش آتش آمد؟
تن چون پرنیان گل چه بینی؟
تو طالع بین که خارش مفرش آمد
از آن نرگس برآمد خوش چو پروین
کزین طاس نگون، نقشش شش آمد
آخرین دلخوری‌های دیگران از شما چه بوده است؟آیاا از بی‌نظمی‌تان اشکال
گرفته‌اند یا انتقاد کرده‌اند که چرا سر وقت نیستید؟ گفته‌اند حسود یا زودرنج یا سخن چین هستید؟ یا....
در نظر داشته باشید که دیگران گاه بجا و گاه نا بجا از شما انتقاد می‌کنند یعنی
گاهی شما واقعا مقصر هستید و گاهی خودتان هم ته‌دل‌تان به آنها حق می‌دهید و به شکل بالغانه و منطقی می‌دانید که خطا از سوی شما بوده است
| حالا میان مواردی که شما تقصیرکار بوده‌اید
و به علت ویژگی بد، دیگران را رنجانده‌اید و مواردی که دیگران برای منافع شخصی یا به علت قضاوت‌های غیرمنطقی شما را مقصر دانسته‌اند، خط بکشید و از هم جدایشان کنید.
|
|
|